Kadang - kadang aku senyap.
Bukan terus senyap.
Bagi ruang dengan harapan ; Satu hari ia akan berbunyi.
Dan mengharap bunyi itu jawapan.Tapi bukan.
Aku tunggu lagi.Senyap lagi.
Kadang - kadang kotak suara ini bersuara.Menyuarakan tentang sebuah kesenyapan dulu.
Bukan tak sabar.Takut ia mati sebab sepi.
Tapi bila memecah sepi.Jawapan itu lagi sepi.
Kadang - kadang sangsi itu bermonolog.
Aku hidup dengan menjawab persoalan dan ditinggal selalu persoalan - persoalan ; Kenapa?
Kenapa.
No comments:
Post a Comment